Een maand geleden reflecteerde ik op mijn eerste weken op mijn nieuwe school. Niet alles ging vanzelf en het opnieuw starten was vermoeiender dan ik in eerste instantie had verwacht. In die periode had ik ook bewust niet te veel nevenactiviteiten ingepland. De nevenactiviteiten (trainingen geven) zijn inmiddels weer opgestart en ondanks dat dat wat meer druk geeft, is er ook wel weer meer flow gekomen in alles wat ik doe.
In al mijn klassen heb ik de aandacht op de relatie gelegd. De aard van die relatie verschilt wel iets per klas, maar ik probeer zo veel mogelijk de persoonlijke dialoog te vinden. In de reflectievragen die ik de klas gesteld heb over de wiskunde lessen zie ik gelukkig terug dat die opbouwende relatie wederzijds is: de leerlingen voelen zich prettig en op hun gemak in de klas, de wederzijdse verwachtingen zijn helder en er is vertrouwen in een leerzaam en succesvol jaar. Dat ze inhoudelijk vinden dat de uitleg duidelijk en rustig opgebouwd wordt, dat het lesmateriaal en huiswerk steeds duidelijk is en er ruimte is voor eigen keuzes, helpt daar natuurlijk ook aan mee.
De meeste aandacht heb ik gegeven aan de 3 havo klas die moeilijk in beweging te krijgen is. De hoeveelheid leerlingen die dat betreft is verminderd de afgelopen weken. Er zijn er nog steeds te veel die ik (meer) in beweging wil krijgen, maar er zit beweging in.
De eerste summatieve toets is ook afgenomen en wat die heel duidelijk laat zien is dat leerlingen die zich hebben laten verleiden tot activiteiten, maar die wiskunde wel lastig vinden (zeker gezien hun zwakke resultaten van vorig jaar) komen nu op voldoendes uit (voor sommige de eerste in 10 maanden). De leerlingen die van nature al meededen met de les, scoren boven de 8. En de leerlingen die ik nog moet mee krijgen zitten in de onvoldoende reeks voor het grootste deel.
Deze afbeelding, die ik tegenkwam op brightvibes, heb ik met de klas gedeeld:
Dit, om duidelijk te maken dat, om mijn uitgesproken ambitie voor dit jaar (iedereen sluit af met een voldoende op het rapport) te realiseren er ook van hun kant iets moet gebeuren en dat een aantal klasgenoten heeft laten zien dat dat ook echt haalbaar is. Dat geeft hoop, moed en vertrouwen.
Als ik komende tijd nog meer de link kan leggen tussen laten zien welke leerstrategieën ik toepas en waarom die werken, dan hoop ik dat de aandacht meer kan verschuiven naar het leren in plaats van naar het proces en een stukje orde in de klas.
Vandaag was dat betreft weer te hard werken mijnerzijds. De herhaling van een paragraaf van vorig jaar (ontbinden in factoren) heb ik er te snel doorheen willen krijgen. Bij het buiten haakjes halen van gemeenschappelijke factoren waren er te veel vragende gezichten (maar ook verveelde gezichten van leerlingen voor wie dit te makkelijk was) en waarom ik dan toch door ben gegaan met de product-som methode is mij een raadsel. Maar kwijt was ik ze wel. Of dat dan toch de druk van de achterliggende studiewijzer is, het wellicht toe zijn aan vakantie (van mij of van hen) of iets anders? Ik heb even geen idee. Na de vakantie herhalen we deze les en kijk ik wel in welk tempo ze dit aankunnen (en de verschillen daar in). Hoe dit in de jaarplanner gaat passen bekijken we dan wel weer!
Nu eerst vakantie. En dus ook even tijd om leuke retrieval practise opdrachten en denkactiviteiten te maken. Zonder de druk van de lessen is dat een fijne ontspanning.
Jörgen van Remoortere 